ArtikelDe ziel van de Schrift

De vraag is niet of we de Schrift lezen, maar vanuit welk hart we haar lezen.

Waar sommigen de Schrift lezen als een wet die grenzen stelt aan de liefde, herken ik in de liefde het vuur dat de Schrift verlicht. Zonder dit vuur dooft het woord en blijft slechts een koude letter over. In de gloed van de liefde echter wordt elk woord tot Geest (adem), elke regel tot een sprekende stilte. Want alleen liefde opent het hart van de Schrift, en alleen wie in liefde leest, hoort de stem van de Eeuwige.

Toch hoor ik zo velen zeggen: ‘pak je Bijbel, lees je Bijbel.’ Vooral wanneer er verschil van inzicht ontstaat, wordt dit hun valse, sleetse refrein. Let maar eens op. Ze zeggen het niet om dieper te leren liefhebben, maar om hun gelijk te bezegelen. Zo verstarren woorden die bedoeld waren om te leven. Pas wanneer de Bijbel gelezen wordt in het licht van de liefde, ontsluit hij zich tot bron van genade in plaats van tot wapen in een strijd.
Want waar liefde ontbreekt, verliest de Schrift haar ziel; waar liefde woont, wordt zij zelf tot openbaring. Dat is een essentie van christelijk leven.

‘Neem mij tot U, gevangen mij, want ik,
tenzij Gij mij boeit, word nooit bevrijd,
noch ooit kuis, tenzij Gij mij overmant.’

Schilderij: ‘A bigger message’, David Hockney